Ένα άκρως συγκινηκό άρθρο γραμμένο με αγάπη και ενσυναίσθηση από τον κ. Κώστα Κούλη, τον οποίο και δεν γνωρίζαμε όταν το έργαψε.
Η χαρά μας είναι απερίγραπτη που ένιωσε όσα τόσα χρόνια προσπαθούμε να μεταδώσουμε στους ανθρώπους.
Καλώς ορίσατε στην οικογένεια της 4ΑΜΕΑ κ. Κούλη η ελπίδα μας μεγαλώνει και ανθίζει !
Παρασκευή, 15 Απριλίου 2022,
Τι θέλεις τώρα να σου γράψω; Θα μπορούσα να ακολουθήσω τη συνήθη διαδρομή. Το τάδε Bazaar, με τα δείνα προϊόντα προς πώληση και ο καλός σκοπός για τον οποίο θα κατατεθούν τα χρήματα όσων αγοράσουν.
Και να σου βάλω και δυο φωτογραφίες και να παινέψω και να σε χορτάσω ίσως. Και συ να το πιστέψεις και να πεις τρεις όμορφες κουβέντες.
Μετά θα πας παρακάτω, έχοντας ξεχάσει ό,τι έχει διαβάσει. Έλα όμως που δεν το θέλω αυτό…
Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Πειραιά. Bazaar πασχαλινό, με λαμπάδες και χειροποίητες δημιουργίες από τα μέλη του 4AMEA. Με όλα τα έσοδα να δίδονται για την ενίσχυση των δράσεων αυτού του 4ΑΜΕΑ.
Μέχρι εδώ καλά. Σίγουρα το έχεις ξαναδεί να γίνονται τέτοιες δράσεις. Και πολύ καλά κάνουν που γίνονται. Για τούτο εδώ όμως δεν έχεις διαβάσει, ναι;
Ένα πρόσωπο ενός παιδιού. Που γεννήθηκε δύσκολα. Και παλεύει από τότε. Γιατί έτυχε το «Μία στο τόσο». Γιατί, κάπου στην πορεία, η ευθυγράμμιση των πλανητών δεν έγινε για καλό.
Γιατί η στατιστική μπορεί να είναι αμείλικτη, κακότροπη και αδιάφορη για τα συναισθήματα των γύρω, που αγαπούν και στέργουν. Ένα πρόσωπο, ενός παιδιού. Που η ανηφοριά του έγινε έμπνευση, έγινε σκοπός, έγινε αυτό το 4ΑΜΕΑ.
Οι γονείς στέκονται δίπλα του. Υπερήφανοι, δυνατοί, κραταιοί. Κι ας έχουν γκρεμοτσακιστεί ουκ ολίγες φορές. Κι ας έχουν δει αμέτρητες πλάτες στην πορεία. Κι ας έχουν ποτίσει από την αδιαφορία εκείνων που θα μπορούσαν άνετα να ενδιαφερθούν.
H Νένα Χρονοπούλου βρίσκεται πίσω από αυτό το υποστηρικτικό και κοινωνικό δίκτυο. Δεν θα σταθούμε σήμερα στο πλούσιο βιογραφικό της σαν ηθοποιός και καλλιτέχνιδα γενικότερα. Θα εστιάσουμε στη μητέρα Νένα. Που επιθυμεί το αυτονόητο. Που υποστηρίζει πως «πρέπει να είναι υπερήφανα αναρτημένη η κάθε ανάγκη μας».
Ο Τάσος Μητρόπουλος στηρίζει επίσης. Ο ίδιος δεν χρειάζεται καμία σύσταση, είτε ασχολούμαστε με τον αθλητισμό είτε όχι. Δεν θα μιλήσουμε για εκείνον για τις επιτυχίες του εκεί. Θα εμβαθύνουμε στον γονιό, στον άνθρωπο που ευαισθητοποιείται, στο πλάσμα που κάθε μέρα προσπαθεί και μάχεται για το παιδί του, για τα παιδιά μας. Γιατί κάποια μέρα θα έλθει «που δεν θα έχουν το δικό μας χέρι να τα στηρίζει».
Πήγα στο Bazaar. Χάζεψα τις όμορφες λαμπάδες και όλα εκείνα τα τρισχαριτωμένα πραγματάκια που με εξαιρετικό τρόπο έχουν δημιουργήσει και επιμεληθεί οι άνθρωποι του 4ΑΜΕΑ.
Και σε όλα αυτά τα πραγματάκια καθρεφτίζεται ένα πρόσωπο. Ενός παιδιού. Του Χρήστου. Δεν θα πω περισσότερα.
Θα μπείτε ΕΔΩ, θα διαβάσετε, θα μάθετε, θα αναρωτηθείτε.
Δεν είναι όλα όπως φαίνονται. Δεν είναι όλα όπως θα θέλαμε. Και εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας που πολλές φορές λείπει.
Συμμαχία. Συνέργεια. Συμμετοχή στην προσπάθεια.
Όλοι μαζί είναι πιθανό να κάνουμε τη διαφορά. Ο Χρήστος θα συνεχίσει να χαμογελάει γιατί είναι μαχητής. Έτσι γεννήθηκε, έτσι έμαθε και έτσι θα συνεχίσει. Από την πλευρά μας, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε λίγο από το φως του, λίγη από τη λάμψη του και να τα μετατρέψουμε σε αγώνα. Και τότε μπορεί να πάρουμε και λίγο από το χαμόγελό του.
Ο πρόεδρος του ΒΕΠ, ο Γιώργος Παπαμανώλης – Ντόζας, είχε μιλήσει ξανά και ξανά για όλες εκείνες τις ψυχούλες, οι οποίες θα ήταν καλό να έχουν κι άλλες ψυχές γύρω τους.
Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για όλους τους Χρήστους που δεν φοβούνται την ανηφόρα. Γιατί έχουν μάθει από νωρίς να κοιτάνε ψηλά.
Κώστας Κούλης
Πηγή: noizy.gr
